Kategoria: Kobieta

Pamiętasz spotkania w babo budowlanym gronie? Jeśli tak, to znaczy że jesteś tu ze mną już jakiś czas, jeśli nie to „Babę z Budowy” pewnie znasz od niedawna. W ostatnich dwóch latach zorganizowałam kilka spotkań dla kobiet ze świata budownictwa i architektury. Większość z nich odbyło się w Poznaniu. W ostatnim czasie spotkania odbywały się rzadziej, ponieważ dzieliłam swój czas pomiędzy pracę, studia podyplomowe, rozpoczęcie praktyki jako coach, tworzenie treści internetowych i życie prywatne. Obecnie odzyskałam przestrzeń na organizację kolejnych spotkań. Obiecałam sobie, że następne spotkania będą w nowej formule. I tak oto powstała Baba z Budowy Kameralnie.

SHARE

Justyna, moja dzisiejsza rozmówczyni, w świat budownictwa wkroczyła pracując fizycznie na budowie jako zbrojarz. Pamiętam jak duże wrażenie wywarła na mnie ta informacja. W końcu to pierwsza poznana przeze mnie kobieta, która pracowała na tym stanowisku. W naszej rozmowie Justyna opowiada m.in.: jak została zbrojarzem, na jakim etapie swojej drogi zawodowej doświadczyła dyskryminacji ze względu na płeć oraz o tym co zyskała, dzięki pracy fizycznej na budowie.

SHARE

Czy można być zbyt atrakcyjną, aby objąć pewne stanowisko w pracy? Czy uroda może utrudniać karierę zawodową? Pewnie wiele z pań, pracujących na budowie, usłyszało co najmniej raz w swoim życiu: „Taka ładna i na budowie?!”.

„No tak, taka ładna i na budowie” – chce się odpowiedzieć.

Wokół kobiecej urody krążą różne krzywdzące stereotypy. Jeden z nich jest taki: „Jak piękna to niekoniecznie bystra, a jak mądra to już pewnie brzydka”. Kiedy zostałam studentką politechniki (lat temu piętnaście), wówczas wśród społeczności studenckiej popularny był taki „dowcip”:

SHARE

Kobiet, pracujących na budowach jest coraz więcej. Jednak są specjalizacje, w których jest ich wciąż bardzo mało, np. w elektryce. Dlatego bardzo się ucieszyłam, gdy poznałam Ewę Buczak, moją dzisiejszą rozmówczynię, która to jest absolwentką dwóch kierunków studiów energetyki i elektrotechniki. W naszej rozmowie poruszyłyśmy temat różnicy między tymi dwoma specjalizacjami, porozmawiałyśmy o obecności kobiet w branży elektroenergetycznej oraz o tym jak wygląda typowy dzień Ewy, która pracuje na stanowisku kierownik robót elektrycznych. Zapraszam do lektury kolejnego tekstu z cyklu Baba na budowie.

SHARE

Dzisiaj zapraszam Was na rozmowę, która obowiązkowo musiała się tu pojawić. Skoro prowadzę blog dedykowany kobietom z branży budowlanej, to nie mogło zabraknąć tu Karoliny Malickiej, działającej aktywnie w sieci jako „W szpilkach na budowie”. Karolina to pierwsza kobieta inżynier budownictwa, o której dowiedziałam się z Internetu, kobieta która stworzyła specjalistyczną markę osobistą w branży budowlanej w kobiecym stylu. A jak się przejawia ten kobiecy styl w biznesie, prowadzonym przez Karolinę?

SHARE

Dzisiaj zapraszam Was na wpis, który mógłby pojawić się jako pierwszy na moim blogu. A piszę go po blisko dwóch latach od czasu jak powstał blog Baba z budowy. Czemu dopiero teraz? Bo szczerze długo wydawało mi się, że moja motywacja do działania, poruszana przeze mnie tematyka na blogu, wybór takich a nie innych rozmówców – a dokładnie rozmówczyń – jest dla moich Czytelniczek i Czytelników oczywisty. Pewnie tak jest, jeśli śledzisz moją aktywność w sieci od dłuższego czasu i dość regularnie. Jednak każdego dnia przybywa osób poznających Babę z budowy. Dla nich to w czym specjalizuję się, w kontekście bloga, nie musi być oczywiste. Dlatego dzisiaj odpowiem na pytanie:

SHARE

Oto kolejny wywiad z cyklu Baba na budowie, czyli rozmowy z kobietami pracującymi na budowie. Moją rozmówczynią jest inżynierka sanitarna Dagmara Busłowska, która opowiada na czym polega jej praca i jak to się ma do studiów, które ukończyła. A na dodatek rozmawiamy o mitach dotyczących inżynierii środowiska. Zapraszam do lektury!

SHARE

Gdy rzucam hasło „feminatywy” często słyszę w odpowiedzi: Nie masz poważniejszych tematów? I nie chodzi tu o to, że chcę ten temat ponownie „wałkować”, rozkładać na czynniki pierwsze. Znam historię feminatywów, argumenty zwolenników i przeciwników ich stosowania. Domyślam się, jakie zmiany powinny zajść, aby zaczęto je stosować w mowie codziennej. Wiem też, że wiele osób nigdy nie poświęciło im dłuższej uwagi, jednocześnie powtarzając te same, zasłyszane u innych, argumenty na NIE. Nadal spotykam osoby, dla których sformułowanie „feminatyw” jest czymś nowym, nieznanym. Dlatego śpieszę w wyjaśnieniem – feminatywy to tzw. nazwy żeńskie, czyli rzeczowniki rodzaju żeńskiego stworzone od rzeczowników rodzaju męskiego, np. malarz – malarka, prezes – prezeska.

Pewnie zastanawiasz się, dlaczego tu o tym piszę. Już wyjaśniam. Temat ten jest omawiany w kontekście branży budowlanej, ale można go odnieść też do innych dziedzin. Musicie też wiedzieć, że feminatywy to jeden z najbardziej budzących emocje i najczęściej komentowanych tematów na profilach, które prowadzę w social mediach. A omawiam bardzo dużo różnych problemów branży budowlanej!

SHARE

Pomysł na ten wpis powstał już dawno temu. Książki w tzw. nurcie Girl Power zbieram od dawna. Pewnie część z Was zauważyła, że ten blog poniekąd jest w tym samym klimacie. W końcu artykuły jakie tu znajdziecie pokazują przedsiębiorcze babki, które łamią stereotypy związane z branżą budowlaną. Dlatego sądzę, że tekst ten zaciekawi w szczególności Czytelniczki bloga. I choć są to książki, dedykowane przede wszystkim dziewczętom, to sądzę że wiele dorosłych kobiet z chęcią również do nich zajrzy. Tak jak ja. Dlaczego? Bo są interesująco napisane, zawierają wiele ciekawostek historycznych. Poza tym takich książek nie było za czasów mojego dzieciństwa, a zawsze takie chciałam przeczytać. Niestety nadal jest zbyt mało literatury herstorycznej dla dorosłych, herstorii przedstawionej w przystępny sposób. Brakująca połowa dziejów Anny Kowalczyk to jeden z nielicznych wyjątków.

SHARE

Kobiet robiących karierę naukową w branży budowlanej jest nadal niewiele. Ile? Szczerze, nie trafiłam na żadne statystyki na ten temat, ale śmiało mogę powiedzieć, że zdecydowanie za mało. Skąd takie stwierdzenie? Po prostu doskonale pamiętam jak niewiele pań prowadziło zajęcia na uczelni, gdy ja studiowałam. Pamiętam panie prowadzące zajęcia z laboratoriów dotyczących chemii budowlanej i technologii betonu, doktorantki prowadzące zajęcia projektowe i ćwiczenia, kilka pań doktor i pań profesor, prowadzących wykłady. Jednak w ogólnej liczbie naukowców pracujących na uczelni, gdzie studiowałam – pań było zdecydowanie mniej niż panów.

SHARE